Al zolang ik mij kan herinneren heb ik mijn hart verloren aan honden. Ik droomde als klein meisje van een harige vriend op vier poten die zonder riem overal naast mijn zijde zou staan, zou luisteren naar al mijn verhalen en waarmee ik samen de leukste avonturen kon beleven. Iedere kans om in de nabijheid van een hond te zijn greep ik. Zo ging ik wekelijks bij een man in de straat langs om een wandeling te mogen maken met zijn honden. Toen ik veertien jaar was en reeds 8 jaar dagelijks vroeg om een eigen hond in huis te halen gaven mijn ouders toe aan mijn smeekbede. Ik was in de wolken, eindelijk mijn eigen hond! Na mij heel goed te informeren en bij meerdere fokkers langs te gaan vond ik een geschikte hobbyfokker waar ik mijn hart verloor aan een border collie puppy, Gucci. Al snel ging ik drie keer per week naar de hondenschool waar ik zowel obedience als agility beoefende. Mijn hond trainen werd mijn absolute passie en mijn droom kwam uit. Gucci ging overal met mij mee zonder leiband, ze werd mijn beste vriend en samen beleefden we de leukste avonturen.
Toen ik zeventien werd vroegen ze mij in de hondenschool om, samen met een instructeur, vrijwillig les te geven. Ik zag dit als een kans om nog meer met honden te kunnen bezig zijn en mijn passie met anderen te delen. Ik nam dit aanbod dan ook met volle overtuiging aan. Hier en daar hielp ik ook vrienden of kennissen die communicatieproblemen hadden met hun viervoeter. Door niet enkel zelf te trainen met mijn hond maar ook trainingen geven aan andere mensen met heel wat verschillende honden leerde ik enorm veel bij. Iedere training zag ik als een leuke uitdaging waarbij ik bepaalde trainingsmethoden en -technieken beter onder de knie kon krijgen.
Op mijn achttiende besliste ik “agro- en biotechnologie – dierenartsassistent” te gaan studeren. Ik was vastbesloten om ook in mijn carrière met honden en mensen te werken. Na mijn afstuderen vond ik niet onmiddellijk mijn droom job en besliste om nog een bachelor orthopedagogie bij te studeren zodat ik niet enkel de honden kon trainen maar ook de mensen beter kon begeleiden.
Toen ik vanuit onverwachte hoek een jobaanbieding kreeg bij vrienden der blinden vzw werd mijn droom werkelijkheid. Daar werd ik ondergedompeld in de fantastische wereld van de blindengeleidehonden. Na eerst enkele jaren de jonge honden te trainen tot blindengeleidehond vond ik al snel mijn roeping in het begeleiden en trainen van puppy’s tijdens hun eerste levensjaar in een pleeggezin.
Dagelijks kunnen werken met heel veel verschillende honden en mensen is na jaren nog steeds de droom job waarnaar ik als kind op zoek was.
Steeds vaker kreeg ik de vraag om ook mensen met honden buiten de blindengeleidehondenwereld te begeleiden. In 2019 besloot ik dan ook om parttime te gaan werken en mijn eigen onderneming op te bouwen. De vraag kwam echter zo groot dat ik beslist heb om in januari 2021 van Michelle’s Dog Services mijn hoofdberoep te maken. Op die manier kan ik jullie nog beter gaan begeleiden.
Ik hecht zeer veel waarde aan het uitzoeken van een trainingsmethode waar zowel de geleider als de hond zich goed bij voelt. Ik train steeds op een manier waarbij we de hond zelf leren nadenken over wat van hem verwacht wordt. Ik vind het heel belangrijk om op de hoogte te blijven van de nieuwe trainingstechnieken en -methoden. Ik blijf mij dan ook bijscholen om jullie zo goed mogelijk te kunnen helpen.
Ik kijk alvast uit naar een leuke en leerrijke samenwerking!